Zaterdagmiddag 17u, de Moaje Gent.
Het Oranje Legioen staat ongeduldig het einde van de match Lieske B - Van Theemsche (5-4) af te wachten om eindelijk zelf aan het nieuwe seizoen te beginnen.
17u08, yes het veld op.
Onze opwarming was voor onze tegenstander meteen een verrassing van jewelste.
Tijdens de match zou ik naar mijn hoofd geslingerd krijgen dat onze opwarming 'precies oat ieste klasse' was. (Ik dacht dat we dit jaar ook effectief in eerste afedeling uitkwamen?)
Soit, knietjes heffen en hielen tegen het zitvlak is tegenwoordig genoeg om indruk te maken op de tegenstander.
Om 17u30 wordt de match dan eindelijk door een fluogeel, over het veld slenterende scheids met Maggy De Block allures, op gang gefloten.
De nieuwe opstelling zorgt aanvankelijk voor een wat onzeker begin.
Meteen druk van de tegenstander, nog even zoeken naar de juiste posities. Los van de lichte druk van de Amigo's worden er langs beide kanten niet echt noemenswaardige kansen gecreëerd.
Uit het niets worden we dan ook een beetje verrast op een corner van de tegenstander.
Lang onderweg, tweede paal, mannetje alleen, knik binnen.
Kenny had meteen een mooi verhaal om maandag in de beschutte werkplaats mee uit te pakken.
Na de goal was Agon niet meteen van slag. Meer zelfs, we begonnen beter en beter te voetballen. De duels werden wat steviger, de bal ging beter rond, de tegenstander werd wat zenuwachtig, al kan dit ook te wijten zijn aan het feit dat hun pilletjes na 20minuten uitgewerkt waren.
Agon vond steeds beter de flankspelers en de tegenstander kwam er eigenlijk op geen enkel moment uit. Na een paar halve kansen voor ons, was daar eindelijk de verdiende gelijkmaker.
Tomas onderschept de bal na een sterk duel op de helft van de tegenstander, doorsteekpassion naar de Captain, bal iets te ver van de voet maar goed afgewerkt met een stiftballetje over de keeper. Tergend traag het balletje over de lijn zien rollen, Wonderful!
De eerste helft werd daarna rustig (door ons althans) uitgespeeld met nog een aantal afstandschoten van onze kant.
De scheids achtte zijn moment gekomen om ook nog eens een actie te doen, rusten geblazen.
Al leek het alsof Kenny in co voor de match door Merritt McKinney uit de 'Now You See Me' films gehypnotiseerd werden om bij het horen van drie fluitsignalen de stoppen te laten doorslaan.
Diether was hierbij de eerste persoon die in hun buurt stond, waardoor onze tank van de rechterflank er flink van langs kreeg.
Er wilden er zeker twee na de match eens klappen met hem (wel schoon dat die gasten na al die tijd nog steeds 's avonds willen applaudiseren voor het zorgpersoneel)
Na de rust, vier frisse mannen de weide in gestuurd.
Alle bankers mochten zich meteen opmaken om zeich mee in de strijd te gooien. De twee helft was er eigenlijk een die volledig door ons gedomineerd werd.
De Amigo's begonnen te voelen waarom die eerste klasse opwarming nuttig bleek te zijn.
Er kwam meer ruimte, zowel op het middenveld, als op de flanken. Kans voor Joa, kans voor Dieter, Tijl tegen de paal, nog een kans voor Jo met Links, Dieter die zich net niet kan doorzetten richting keeper, afstanschot van Wouter, actie van Sam tot an de achterlijn,..
De tegenstander stelde daar voorlopig actie tegenover, met een kopbal op de lat. Verder kwam ze er bijna niet meer aan te pas.
De tegenstander begon zich alsof ze in eerste klasse speelden massaal tegen de grond te werpen om fouten uit te lokken.
De scheids bekeek het vanop afstand en ging rustig mee in het verhaal.
Zonder echt gevaarlijk te zijn is het dan ook jammer dat minuten voor tijd de Amigo's toch nog naar een delirium werden getrapt door een Lilliputter die was ingevallen.
Na een uittrap van Serre die op het middenveld werd onderschept, rechtstreeks bij onze Lilliputter belande, die bijna nog door Phil onder het kunstgras werd gestoken, toch een doelpunt in de korte hoek.
Feest op de Moaje.
Wat volgde was tijdrekken, waar dat van de Fransen op het WK niets tegen was.
De druk werd door Agon nog wat opgevoerd, alles speelde zich af op de helft van de tegenstander maar een goaltje zat er niet meer in.
Een gelijk spel was billijk geweest, en het bijzijnde ene punt ware verdiend geweest.
De vond werd afgesloten met een foute party, al zal het voor die gasten een standaard zaterdagavond betroffen hebben, waarna iedereen naar huis trok om de Witte Duivels aan het werk te zien.
Conclusie wat mij betreft is dat we voetballen zeker nog kunnen groeien en het systeem nog beter onder de knie kunnen krijgen maar dat er zeker muziek in zit.
Keep the spirit high!
Wat mij betreft, volgende week de drie punten!
Forza Agon!
Pasquino
